کد مطلب:224613 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:228
معرفی اسلام خالص
در ضمن این گفتار پس از آن كه از:
- نماز و سفارش درباره ی این كه اول وقت خوانده شود،
و نیز از نماز جماعت و شرایط لازم الاجرا،
- بعضی مقررات مربوط به امر خانواده.
- احترام والدین و لزوم اطاعت آنان مادام كه در آن نافرمانی خدا نباشد.
- و نیز بعضی از وظایف پدر و مادر در مورد فرزندان را مورد توجه قرار می دهد و سپس به مسأله جبر و اختیار اشاره ای كرده و می فرماید:
- لا نقول بالجبر والتفویض،
- لا یعذب الله الاطفال بذنوب الآباء.
- لا ترز و ارزة وزر اخری.
- لا یفرض الله علی الناس طاعة من یعلم انه یضلهم و یغویهم.
خلاصه ی ترجمه:
- ما (به عنوان مسلمان و شیعه) نه قائل به جبر و سلب اختیار بندگان در كارهاشان هستیم.
و نه این را پذیرفته ایم كه از تمام جهات، كارها
[ صفحه 64]
به آنان واگذار شده باشد.
(بلكه امری بین این دو را قبول كرده ایم)،
- از نظر ما فرزندان به گناه پدران مورد عذاب و سرزنش قرار نمی گیرند.
و بار كسی را دیگری بر دوش نمی گیرد.
برای آدمی چیزی جز آن چه در راه آن كوشش كرده است نخواهد بود.
خدا فرمانبرداری كسی را كه می داند او مردم را گمراه می كند واجب نكرده و نخواهد كرد...
و به دنبال آن یك سلسله بیزاریها و مراقبت ها را از لوازم اسلام خالص شمرده و به عنوان آثار ایمان معرفی می كند، بدین ترتیب:
الایمان: هو اداء الامانة و اجتناب جمیع الكبائر.
- البراءة من الذین ظلموا آل محمد.
- من الناكثین و القاسطین والمارقین.
- البراءة ممن نفی الاخیار و شردهم:
و آوی الطرداء اللعناء.
و جعل الاموال دولة بین الاغنیاء،
و استعمل السفهاء (مثل معاویه و عمر و عاص).
- البراءة من اتباعهم
و من اهل الاستیثار
خلاصه ترجمه:
ایمان: عبارت است از اداء امانت و دوری از تمام گناهان بزرگ...
- بیزاری و دوری از آنان كه درباره ی آن محمد ستم
[ صفحه 65]
كردند كه عبارتند از:
- نقض كنندگان تعهدات، (ناكثین)
- جور كنندگان و روگردانان از عدل، (قاسطین)
- تفرقه اندازان گمراه، (مارقین)
- بیزاری از آنان كه نیكان را مورد نفی قرار دادند آنان را از شهر و دیار خود دور، از شغل متناسب محروم نموده، تار و مارشان كردند. و به جای آنان كه شایستگی كامل برای اداره امور را دارند، عده ای را كه بایستی رانده شوند و مورد لعن و نفرین اند در دستگاه خود قرب و منزلت و جایگاه و پایگاه دادند. - بیزاری و نفرت از كسانی كه ثروتهای جامعه را در انحصار عده ای از اغنیاء قرار دادند و مشتی سفیه و هوی پرست را به كارها گرفتند (از قبیل معاویه و عمر و عاص).
- بیزاری و دوری از پیروان ایشان و از كسانی كه خود و بستگان خود را بر دیگران ترجیح داده و هر مزیت و منفعتی را به خود منحصر كرده و مانع رشد دیگران شده اند.
و از ابی موسی اشعری ها، كسانی كه كه از آن گروه و دوستدار آن روشن اند. آنان اغفال شدگانی هستند كه تلاش آنان در زندگی دنیا منحصر به جهات سطحی و غیر انسانی است و چنان گمان می كنند كه كارهای آنان در دنیا درست است و اعمال آنان پسندیده است.
بیزاری از آنچه به منظورهای پلید مورد توجه قرار داده شده و یا بازیچه و وسیله ی سرگرمی های گمراه كننده قرار گرفته اند.
[ صفحه 66]
پیشوایان گمراهی، علمداران ستم كاری، همه ی آنان چه آنان كه ابتدا و در اوایل بوده اند و چه آنان كه هستند و یا بعدها پیدا خواهند شد.
دوستی و رعایت امیرمؤمنان علی و آنان كه بر تربیت و روش و هدف پیامبرشان راه خود را ادامه دادند و اسلام را تغییر و تبدیل ندادند.
همانند سلمان و اباذر و مقدار و عمار و...
و دوستی پیروان آنان و كسانی كه بر مبنای همان راه راهروی كردند و رویه آنان را (به تناسب خود و محیطشان) دنبال كردند كه رضای خدا بر آنان باد. [1] .
[ صفحه 67]
- نماز و سفارش درباره ی این كه اول وقت خوانده شود،
و نیز از نماز جماعت و شرایط لازم الاجرا،
- بعضی مقررات مربوط به امر خانواده.
- احترام والدین و لزوم اطاعت آنان مادام كه در آن نافرمانی خدا نباشد.
- و نیز بعضی از وظایف پدر و مادر در مورد فرزندان را مورد توجه قرار می دهد و سپس به مسأله جبر و اختیار اشاره ای كرده و می فرماید:
- لا نقول بالجبر والتفویض،
- لا یعذب الله الاطفال بذنوب الآباء.
- لا ترز و ارزة وزر اخری.
- لا یفرض الله علی الناس طاعة من یعلم انه یضلهم و یغویهم.
خلاصه ی ترجمه:
- ما (به عنوان مسلمان و شیعه) نه قائل به جبر و سلب اختیار بندگان در كارهاشان هستیم.
و نه این را پذیرفته ایم كه از تمام جهات، كارها
[ صفحه 64]
به آنان واگذار شده باشد.
(بلكه امری بین این دو را قبول كرده ایم)،
- از نظر ما فرزندان به گناه پدران مورد عذاب و سرزنش قرار نمی گیرند.
و بار كسی را دیگری بر دوش نمی گیرد.
برای آدمی چیزی جز آن چه در راه آن كوشش كرده است نخواهد بود.
خدا فرمانبرداری كسی را كه می داند او مردم را گمراه می كند واجب نكرده و نخواهد كرد...
و به دنبال آن یك سلسله بیزاریها و مراقبت ها را از لوازم اسلام خالص شمرده و به عنوان آثار ایمان معرفی می كند، بدین ترتیب:
الایمان: هو اداء الامانة و اجتناب جمیع الكبائر.
- البراءة من الذین ظلموا آل محمد.
- من الناكثین و القاسطین والمارقین.
- البراءة ممن نفی الاخیار و شردهم:
و آوی الطرداء اللعناء.
و جعل الاموال دولة بین الاغنیاء،
و استعمل السفهاء (مثل معاویه و عمر و عاص).
- البراءة من اتباعهم
و من اهل الاستیثار
خلاصه ترجمه:
ایمان: عبارت است از اداء امانت و دوری از تمام گناهان بزرگ...
- بیزاری و دوری از آنان كه درباره ی آن محمد ستم
[ صفحه 65]
كردند كه عبارتند از:
- نقض كنندگان تعهدات، (ناكثین)
- جور كنندگان و روگردانان از عدل، (قاسطین)
- تفرقه اندازان گمراه، (مارقین)
- بیزاری از آنان كه نیكان را مورد نفی قرار دادند آنان را از شهر و دیار خود دور، از شغل متناسب محروم نموده، تار و مارشان كردند. و به جای آنان كه شایستگی كامل برای اداره امور را دارند، عده ای را كه بایستی رانده شوند و مورد لعن و نفرین اند در دستگاه خود قرب و منزلت و جایگاه و پایگاه دادند. - بیزاری و نفرت از كسانی كه ثروتهای جامعه را در انحصار عده ای از اغنیاء قرار دادند و مشتی سفیه و هوی پرست را به كارها گرفتند (از قبیل معاویه و عمر و عاص).
- بیزاری و دوری از پیروان ایشان و از كسانی كه خود و بستگان خود را بر دیگران ترجیح داده و هر مزیت و منفعتی را به خود منحصر كرده و مانع رشد دیگران شده اند.
و از ابی موسی اشعری ها، كسانی كه كه از آن گروه و دوستدار آن روشن اند. آنان اغفال شدگانی هستند كه تلاش آنان در زندگی دنیا منحصر به جهات سطحی و غیر انسانی است و چنان گمان می كنند كه كارهای آنان در دنیا درست است و اعمال آنان پسندیده است.
بیزاری از آنچه به منظورهای پلید مورد توجه قرار داده شده و یا بازیچه و وسیله ی سرگرمی های گمراه كننده قرار گرفته اند.
[ صفحه 66]
پیشوایان گمراهی، علمداران ستم كاری، همه ی آنان چه آنان كه ابتدا و در اوایل بوده اند و چه آنان كه هستند و یا بعدها پیدا خواهند شد.
دوستی و رعایت امیرمؤمنان علی و آنان كه بر تربیت و روش و هدف پیامبرشان راه خود را ادامه دادند و اسلام را تغییر و تبدیل ندادند.
همانند سلمان و اباذر و مقدار و عمار و...
و دوستی پیروان آنان و كسانی كه بر مبنای همان راه راهروی كردند و رویه آنان را (به تناسب خود و محیطشان) دنبال كردند كه رضای خدا بر آنان باد. [1] .
[ صفحه 67]
[1] در اين جا امام عليه السلام نام عده اي از مسلمانان فداكار دوره ي اول اسلامي را ذكر مي كند كه شايسته است همه ي مسلمانان از تاريخچه ي زندگي و فداكاري آنان با اطلاع باشند و استقامت و همت آنان را سرمشق زندگي خود قرار دهند و اميد است در اين زمينه نوشته هاي متناسبي تهيه شده و در دسترس قرار گيرد.